Ławeczka w różnych okolicznościach przyrody

A teraz tematem jest ławka, czyli obiekt służący do siedzenia, będący zarazem elementem małej architektury....który możemy znaleźć w jakże "rożnych okolicznościach przyrody"...

 
Jest bardzo wiele rodzajów ławek podzielonych w zależności od ich umieszczenia w środowisku, budowy, materiałów, z których została wykonana i wzornictwa. Ze względu na rozmieszczenie w środowisku ławki – jako elementy małej architektury - dzielimy je najczęściej na ławki uliczne (często nazywane po prostu ławkami miejskimi), parkowe i ogrodowe. Ze względu na budowę można wyróżnić ławki z oparciami lub bez, a także ławki oparte na czworokątach, sześciokątach itp. 

Ławki mogą być zbudowane z bardzo różnych materiałów dlatego w tej kwestii podział jest trudny, mimo to można wyróżnić ławki na bazie odlewów żeliwnych, ławki ze stalowych prętów, ławki drewniane, ławki plastikowe, ławki kamienne. 

Ze względu na styl i wzornictwo podział jest również dość płynny, niemniej możemy wyróżnić ławki nowoczesne umieszczane na ulicach miast, w centrach handlowych i nowoczesnych kompleksach i siedzibach firm oraz ławki wykonane w tradycyjnym stylu, stylizowane na daną epokę lub dostosowane do charakteru zabytkowych miejsc, w których się znajdują (takich jak np. krakowski Rynek Główny czy Planty (miejskie ogrody) okalające ten rynek. Ławki w szerszym rozumieniu – nie tylko jako elementy małej architektury – można znaleźć praktycznie wszędzie: od cmentarzy (ławki stojące przy grobach) do stadionów piłkarskich. Z oczywistych względów są one bardzo popularnym i często spotykanym elementem małej architektury.
 

 http://pl.wikipedia.org

Jedno jest pewnie: ławka jest miejscem, gdzie można się zatrzymać, wyciszyć, zrelaksować, porozmawiać.....

Park w Monachium 

Muzeum Powstania Warszawskiego w Warszawie

Miejsce na foto - plener  (jeden z warszawskich parków)

Ławeczka na szlaku turystycznym w Pieninach 

 Arab odpoczywający w Ulicach Jerozolimy

Ławki przed dawną "muszlą" koncertową w Parku Miejskim w Skawinie

Park Miejski w Skawinie

Zaśnieżona ławeczka    

Ławeczka dla rodziców, opiekunów dzieci bawiących się na placu zabaw (Park Miejski w Skawinie)

Jak widać to także idealne miejsce na spędzenie nocy sylwestrowej.... Park w Szczawnicy 

Ławeczka na krakowskim Kazimierzu  

Trochę historii

.....przed Muzeum Powstania Warszawskiego...

Ot dziwna fota

A to fota zrobiona przed jedną z berlińskich kamienic...Chciałam zobaczyć co jest w podworcu kamienicy - ponieważ wewnątrz było zbyt ciemno, to jedyną możliwością zobaczenia co jest w środku było przyłożenie obiektywu do szyby i zrobienie zdjęcia...Tak też zrobiłam... i wyszło ot dziwne zdjątko, na którym a i owszem widać co jest wewnątrz ale i widać również odbicie lustrzane kamienicy z naprzeciwka...

Kraków świąteczny

Mroźne popołudnie w przedświątecznym Krakowie...

Zieleni nam trzeba....

A to dwie "eko - foty" zrobione na ulicy Juliana Bartoszewicza w Warszawie... Brawo dla mieszkańców!

Co to jest? Po stawie pływa i kaczka się nazywa?

A teraz zagadka: Co to jest - po stawie pływa i kaczka się nazywa? Dla ułatwienia podpowiedź "zdjęciowa" z Parku Miejskiego w Skawinie.

Park skawiński

Skawiński park jest idealnym miejscem na niedzielny spacer... - Jak widać dla każdego....

A taka jest Skawina....

Kościół pw. Ofiarowania NMP (dawny poszpitalny pw. św. Walentego), zwany "małym kościółkiem"

Niewielki kościół pw. św. Walentego powstał jako kościół przyszpitalny. Szpital — przytułek dla ubogich - ufundował 26 stycznia 1471 roku opat klasztoru tynieckiego, pochodzący ze Skawiny ojciec Maciej zwany Skawiną. Uposażył on szpital posiadłością opacką, położoną poza murami miasta, na tzw. Przedmieściu Wschodnim. W wizytacji z 1595 roku istnieje znamienna wzmianka o powstałej przy szpitalu kaplicy pod wezwaniem św. Walentego, patrona ludzi chorych na epilepsję. Kaplica ta została wybudowana niedługo przed 1595 rokiem, gdyż w dokumencie wizytacyjnym jest mowa o jej świeżym wzniesieniu z drewna.

Wewnątrz posiadała 3 ołtarze kamienne, lecz — podobnie jak kaplica Św. Krzyża — poza tym nie była w żaden inny sposób uposażona. Niestety, około 1611 roku kaplica spłonęła i konieczna była jej całkowita odbudowa. Patronami fundatorami nowej kaplicy byli: prepozyt szpitalny ks. Krzysztof Muczudka oraz szlachcic Jananowski. Nowa kaplica otrzymała dodatkowo drugiego patrona, a mianowicie Najświętszą Maryję Dziewicę. Jej wyposażenie w porównaniu do pierwotnej kaplicy uległo powiększeniu, gdyż posiadała już 4 ołtarze, z których główny oraz pw. św. Jana Chrzciciela, znajdujący się przy Ewangelii — były konsekrowane. Dodatkowo kaplica posiadała na swoje utrzymanie pole z uprzedniej fundacji ks. Dudułki oraz drobny sprzęt liturgiczny, pozostałe zaś paramenty były, jak poprzednio, wypożyczane z kościoła parafialnego.

Promotorem kolejnej restauracji był pochodzący ze Skawiny ks. Sebastian Piskorski, przy którego udziale powstawał właśnie — znany wszystkim - kościół św. Anny w Krakowie. Od tej pory, tj. od roku 1704, kaplica nosi wezwanie św. Walentego i Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Ale nie jest to ostatnia zmiana jej patrocinum, gdyż w roku 1729 dochodzi trzecie: Matki Bożej Śnieżnej. Z tego samego roku pochodzi wzmianka o istniejącym przy niej cmentarzu.

Szpital-przytułek szybko zubożał. Aby zapobiec jego upadkowi, w 1571 roku opat Hieronim Krzyżanowski wznowił fundację swego poprzednika — opata Macieja Skawinki. Dzięki temu szpital przetrwał, aż do końca XIX w. W 1899 roku przebywało w nim jeszcze 14 ubogich.

Aktualnie kościółek jest filią kościoła parafialnego. Jest to niewielka, orientowana (ołtarz główny zwrócony w stronę orientu - wschodu), jednonawowa, oszkarpowana budowla. Najcenniejszym zabytkiem jest tu pochodzący z 1640 roku obraz Ukrzyżowanie, umieszczony w barokowym, XVIII-wiecznym ołtarzu głównym.

Ściany kościoła pokrywa wykonana przez Mieczysława Wieczorka w 1989 polichromia. Wśród malowideł znalazły się portrety świętych i błogosławionych współcześnie wyniesionych na ołtarze: św. Maksymiliana Kolbego, bł. Karoliny Kózkówny, bł. bpa Józefa Sebastiana Pelczara, bł. Anieli Salawy, Sł. Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego.

źródło: http://pl.wikipedia.org